Een van de meest voorkomende aangeboren aandoeningen wereldwijd is een gespleten gehemelte. Naast het gehemelte kunnen ook andere structuren aangetast zijn zoals de lip, de kaak en de neus. Wereldwijd heeft een gespleten gehemelte een prevalentie van 1 op 700 geboorten. Eerder onderzoek bij kinderen met een gespleten gehemelte focuste voornamelijk op de articulatie en resonantie van deze doelgroep. Communicatie bestaat echter niet alleen uit verbale communicatie, maar ook uit non-verbale communicatie, zoals blikrichting en het gebruik van gestes. Gestes zijn handelingen die een kind kan gebruiken om zich op een non-verbale manier uit te drukken. Voorbeelden van gestes zijn wijzen, reiken, zwaaien, wegduwen van een object... Het is belangrijk om gestes te onderzoeken aangezien het gebruik van gestes een relatie kent met de spraak- en taalontwikkeling. Het doel van deze pilootstudie was nagaan van de haalbaarheid van een onderzoeksmethode om het gestesgebruik en het non-verbale taalniveau tussen kinderen van 1 jaar met en zonder gespleten verhemelte te vergelijken. Zes deelnemers maakten deel uit van deze studie, waarvan twee kinderen een gespleten verhemelte hadden en vier kinderen niet. Verschillende tests werden uitgevoerd zoals de Nederlandstalige Non-Speech Test om de non-verbale en verbale taalontwikkeling in kaart te brengen. Daarnaast werd de Nederlandstalige Communicatieve Ontwikkelingsinventaris (NCDI) door de ouders ingevuld om de gekende gebaren van deze jonge kinderen te bevragen. Verder heeft de onderzoeker de kinderen geobserveerd tijdens een moment waarop ze speelden met een ouder en tijdens een eetmoment. De resultaten van dit onderzoek toonden enkele interessante trends, maar ook uitdagingen voor toekomstig onderzoek. Zo was het opmerkelijk dat de kinderen op het einde van de onderzoeken meer vermoeid leken en dat het weghouden van de kinderen van hun eigen speelgoed zorgde voor extra frustratie. Ook gingen zowel de ouders als de kinderen zich anders gedragen vanwege de aanwezigheid van een camera. Bovendien leek het moeilijker om kinderen met een lagere sociaaleconomische status te rekruteren. Tot slot werd gevonden dat er een redelijke overeenstemming was tussen de waargenomen gebaren door verschillende onderzoekers. Deze uitdagingen moeten in toekomstig onderzoek overwogen worden zodat de invloed hiervan op de resultaten kan worden beperkt.