Het tekort aan zorgpersoneel is in de gehele sector voelbaar. Om het tekort aan zorgpersoneel te bufferen, doen zorginstellingen meer en meer beroep op uitzendbureaus. Een uitzendbureau werft kandidaten aan en stelt deze tijdelijk te werk in verschillende sectoren van de gezondheidszorg. Verpleegkundigen en zorgkundigen kunnen er ook voor kiezen om in vast dienstverband te werken voor zo een uitzendbureau. Zij worden in dat geval projectverpleegkundigen en – zorgkundigen genoemd. Naar retentie van projectverpleegkundigen en –zorgkundigen en naar zijn tegenhanger, personeelsverloop, is nog niet veel onderzoek gedaan. Verloop verwijst naar het verschijnsel dat een individu de organisatie verlaat. Het verloop van werknemers leidt veelal tot verlies van waardevolle ‘human resources’ en brengt aanzienlijke kosten met zich mee. Betrokkenheid betekent dat je je verbonden voelt met de organisatie waarvoor je werkt. Afgaand op het onderzoek van Allen en Meyer (1990) zijn er drie vormen van betrokkenheid: affectieve, normatieve en continuerende betrokkenheid. Affectief betrokken medewerkers voelen zich thuis in de organisatie. Bij normatieve betrokkenheid voelen medewerkers een morele verplichting om bij de organisatie te blijven. Tenslotte wijst continuerende betrokkenheid op het blijven bij de organisatie omdat de medewerkers geen alternatief hebben (Allen & Meyer, 1990). De maatschappelijke relevantie van deze masterproef behelst een aantal niveaus. Op macroniveau, waarin we kunnen spreken van normatieve betrokkenheid, biedt het innovatieve karakter van projectverpleegkundigen en –zorgkundigen een antwoord op de arbeidskrapte op de markt. Deze medewerkers worden namelijk ingezet op diensten waar een acuut personeelstekort manifesteert, die secundair de continuïteit van de dienstverlening en de kwaliteit van zorg in gedrang brengt. Op mesoniveau, het niveau van de organisatie en waar de affectieve betrokkenheid een rol speelt, voelt de medewerker zich thuis in de organisatie. Projectverpleegkundigen en -zorgkundigen voelen zich niet alleen verbonden met de organisatie, maar tonen ook een groot engagement naar de organisatie toe, waardoor er sprake is van personeelsretentie. Op microniveau, het niveau van de individuele medewerkers, zit de maatschappelijke relevantie verweven in het feit dat medewerkers zelf hun loopbaan in handen willen nemen. Het ervaren van autonomie in een loopbaan verhoogd affectieve en normatieve betrokkenheid, die op hun beurt van belang zijn op macro en mesoniveau.