Voldoende bot voor een implantaat Ben je een tand verloren en overweeg je om een implantaat te laten plaatsen ter vervanging? Wanneer een tand getrokken wordt of verloren gaat door een trauma, begint het kaakbot van nature te krimpen als onderdeel van het genezingsproces. Dit kan problemen veroorzaken wanneer men de tand wil vervangen, vooral als er een implantaat moet geplaatst worden. De tandarts kan dan een behandeling voorstellen om het bot in de kaak te vergroten in hoogte, breedte en diepte. De behandeling houdt in dat we een mengsel van kunstbot en eigen bot tegen het kaakbot plaatsen waarbij een beschermingsmateriaal (membraan) wordt gebruikt om het gebied te omringen. Op deze manier wordt er een soort ‘skelet’ gecreëerd dat ondersteuning en structuur biedt voor het groeiproces van nieuw botweefsel. Dit noemen we geleide botregeneratie (GBR). Er zijn twee soorten beschermingsmaterialen: oplosbare en niet-oplosbare. De niet-oplosbare, zoals de titanium versterkte membranen, zijn zeer stabiel maar kunnen infecties veroorzaken als ze worden blootgesteld aan bacteriën in de mond. Oplosbare membranen, zoals een collageenmembraan, die na verloop van tijd door het lichaam worden afgebroken, zijn minder gevoelig aan infecties, maar zijn minder stabiel. In dit onderzoek werden deze twee beschermingsmaterialen vergeleken. Patiënten die in aanmerking kwamen voor een implantaat, maar die te weinig bot hadden, werden willekeurig verdeeld in twee groepen. Eén groep kreeg het collageenmembraan en de andere kreeg het titaniummembraan. Vervolgens werd gekeken hoeveel nieuw bot er na 9 maanden was gegroeid, vergeleken met de situatie vóór de operatie. Deze vergelijking werd gemaakt met behulp van CBCT scans (gespecialiseerd type röntgenfoto). In totaal deden 18 patiënten mee in elke groep. Na 9 maanden was er bij beide groepen een duidelijke toename van nieuw bot. De groep die het titaniummembraan kreeg vertoonde de grootste bottoename, hoewel het verschil met het collageenmembraan niet beduidend groot was. Er was echter een belangrijk verschil in complicaties: zes patiënten in de groep met het titaniummembraan kregen infecties, terwijl niemand in de collageengroep problemen had. Het risico op infecties bij het gebruik van niet-resorbeerbare membranen voor geleide botregeneratie blijft een belangrijke struikelblok. Er is meer onderzoek nodig om een beter inzicht te krijgen in de stabiliteit op lange termijn van het bot dat verkregen werd door middel van geleide botregeneratie met elk soort membraan. Zo kan voor elke individuele patiënt de meest geschikte behandeling worden toegepast.