In een ziekenhuisomgeving is open communicatie tussen zorgverleners van cruciaal belang voor het waarborgen van de patiëntveiligheid. Het uiten van bezorgdheden, beter bekend als speaking up, kan invloed hebben op het voorkomen van incidenten en complicaties bij patiënten. Dit onderzoek richt zich op het evalueren van de speaking up cultuur binnen het UZ Gent en het onderzoeken van de effectiviteit van de ‘Zeg het maar’ campagne. Deze campagne werd in juni 2023 gelanceerd en had als doel een cultuurverandering teweeg te brengen waardoor medewerkers zich aangemoedigd voelen om hun bezorgdheden te uiten. De studie verzamelde gegevens via een patiëntveiligheidscultuurmeting en semigestructureerde interviews met medewerkers. Resultaten toonden aan dat meer dan één derde van de geïnterviewden vindt dat bezorgdheden te weinig worden geuit. Hoewel veel medewerkers zich op hun gemak voelen om problemen te bespreken, is dit veel minder het geval wanneer het gaat om het in vraag stellen van beslissingen van hogergeplaatste collega's. Daarnaast blijkt dat veel medewerkers terughoudend zijn uit angst voor de negatieve gevolgen. Bovendien ervaren medewerkers dat de nadruk vaak ligt op de schuldige persoon in plaats van op het probleem zelf. Verder geven sommige medewerkers aan dat hun meldingen vaak geen impact hebben, wat hun motivatie om bezorgdheden te uiten, vermindert. Hoewel een grote meerderheid van de medewerkers steun ervaren van hun collega’s en leidinggevenden, voelen sommigen zich niet voldoende gesteund. De ‘Zeg het maar’ campagne heeft slechts bij twee geïnterviewden effectief de drempel verlaagd om aan speaking up te doen. Dit resultaat wordt toegeschreven aan een te oppervlakkige boodschap en een ineffectief medium. Geïnterviewden suggereren om het onderwerp te bespreken op werkoverleggen of teamdagen en leidinggevenden of referentieverpleegkundigen kwaliteit en infectiepreventie meer te betrekken. Regelmatige herhaling van de boodschap is hierbij cruciaal. Deze studie benadrukt de behoefte aan verdere inspanningen om een cultuur van openheid en veiligheid te bevorderen binnen het ziekenhuis. Dit is niet alleen cruciaal voor het welzijn van de zorgverlener zelf, maar heeft ook een invloed op de patiëntveiligheid en de kwaliteit van zorg die patiënten ontvangen. Er is nood aan een no blame omgeving waarin fouten worden gezien als leermomenten. Verder onderzoek naar hoe deze no blame cultuur in de organisatie kan geïmplementeerd worden, is nodig.