Nederlandstalige samenvatting Palliatieve sedatie is meer dan een slapende patiënt! Niemand heeft zijn leven echt in de hand. We hebben echter allemaal minstens één zekerheid, sterven doen we allemaal. Wanneer iemand aan het levenseinde veel pijn heeft, of andere klachten die de arts met geen enkele behandeling meer kan verhelpen, is er de mogelijkheid om de patiënt in een diepe slaap te brengen, tot het moment waarop hij sterft. Dit noemt men ook wel palliatieve sedatie. Er zijn echter verschillende benamingen, definities en richtlijnen opgemaakt rond palliatieve sedatie waardoor het niet meer duidelijk is wat er nu echt belangrijk is. Welke zaken zorgen er nu net voor dat een sedatie kwaliteitsvol verloopt? Er bestaan verschillende richtlijnen die aangeven hoe je een palliatieve sedatie best aanpakt. Maar dit zijn maar aanbevelingen en geen verplichtingen. Het is dan ook merkbaar dat op dit moment iedereen hier een eigen invulling aan geeft en er dus geen éénduidige manier is, wat soms voor onduidelijkheid kan zorgen. Er is daarom ook een verschil merkbaar bij sedaties die uitgevoerd worden door zorgverleners die een bijkomende opleiding hebben gevolgd of die al verschillende jaren ervaring hebben met palliatieve sedatie, tegenover artsen of zorgverleners die hier maar af en toe mee in aanraking komen. Eens de patiënt slaapt, is het belangrijk dat er regelmatig wordt gecontroleerd of de patiënt comfortabel is. Hiervoor wordt er vooral gekeken naar de reacties van de patiënt bij aanraken of aanspreken. Men luistert ook naar de familie omdat zij vaak bij de patiënt blijven waken. Families worden best zoveel mogelijk betrokken bij de zorg voor de patiënt. Zo kunnen ze eventueel helpen bij de mondzorg, kunnen ze nog mogen praten met de patiënt, de patiënt nog aanraken, … Het is ten slotte het laatste wat ze voor hem of haar kunnen doen. Families hebben soms het gevoel dat alles te lang duurt. Op dat moment is het noodzakelijk om hen te blijven informeren over alles wat er gebeurd en hun vragen proberen te beantwoorden. Bij de begeleiding van de familie kan een palliatief support team een grote meerwaarde betekenen. Verder moet er kritisch gekeken worden naar de zorgen die men geeft. Misschien is het niet echt nodig om de patiënt nog elke keer te draaien of in een houding te leggen waarin die de laatste tijd niet meer gelegen heeft. Duidelijk omschreven kwaliteitsindicatoren zouden hier voor meer duidelijkheid en uniformiteit kunnen zorgen en kunnen bijdragen tot het verbeteren van de kwaliteit van palliatieve sedaties.