Borstkanker bij vrouwen is de meest gestelde kankerdiagnose wereldwijd. In België heeft elke vrouw 1/8 tot 1/7 kans om deze ziekte te krijgen en de incidentie voor deze aandoening blijft toenemen. Borstkanker wordt geclassificeerd als één soort kanker, maar bestaat uit diverse subtypes met unieke kenmerken en reacties op therapieën. Het subtype triple-negatieve borstkanker (TNBC) dankt zijn naam aan het ontbreken van een verhoogde expressie aan hormoon-, progesteron- en HER2-receptoren op het celmembraan. Dit is het meest agressieve type borstkanker en heeft de slechtste prognose. Naast zijn inherente agressiviteit is er het nadeel dat er minder specifieke therapieën zijn om TNBC te behandelen. Wanneer deze ziekte zich verspreidt naar andere organen, blijkt chemotherapie vaak de enige behandelingsoptie te zijn. Die therapie is echter onvoldoende specifiek om de overlevingskansen van de patiënt significant te verbeteren. Antibody-drug conjugates (ADC’s) zijn nieuwe geneesmiddelen die gebruikt kunnen worden in de behandeling van kanker. Ze bestaan net zoals chemotherapie uit een toxische stof die de kankercellen doodt, maar onderscheiden zich doordat ze kankercellen gerichter aanvallen. Deze selectiviteit wordt bereikt door de toxische stof te koppelen aan een antilichaam, een soort eiwit dat specifiek bindt aan receptoren op celmembranen. De expressie van de drie receptoren die in de andere borstkankertypes voorkomen ontbreekt in TNBC, waardoor alternatieve doelwitten moesten gezocht worden waarop deze nieuwe geneesmiddelen zich kunnen richten. Dit literatuuronderzoek evalueert de werkzaamheid van alle ADC’s bij patiënten met gemetastaseerde TNBC en biedt een overzicht van degenen die dit agressieve type borstkanker kunnen behandelen. Sacituzumab govetican (SG) en trastuzumab deruxtecan (T-DXd) zijn op dit moment de enige ADC’s die een bewezen overlevingsvoordeel bieden ten opzichte van chemotherapie voor patiënten met gemetastaseerde TNBC. Hun werkzaamheid is getest in verschillende klinische studies met specifieke patiëntengroepen. Voor die patiënten heeft de overheidsorganisatie Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) deze nieuwe geneesmiddelen goedgekeurd als een mogelijke behandeling. Daartegenover bleek de ADC glembatumumab vedotin (GV) geen verbetering te bieden in termen van overlevingsresultaten. Talrijke andere varianten van dit nieuwe medicijn worden momenteel uitgebreid getest in klinische onderzoeken. De ADC datopotamab deruxtecan (Dato-DXd) bevindt zich zelfs in de laatste klinische testfase om zijn superioriteit in effectiviteit in vergelijking met chemotherapie te bevestigen. Er worden voortdurend nieuwe ontdekkingen gedaan over borstkanker. Dit zorgt voor een toename aan ontwikkeling van nieuwe anti-kanker therapieën die doorheen talrijke klinische studies moeten om hun effectiviteit te bewijzen. Er is hierover overvloedige informatie beschikbaar in publicaties die in een aanhoudende stroom worden gepubliceerd. Deze masterproef biedt een helder overzicht van relevante informatie over ADC’s bij gemetastaseerde TNBC en kan dienen als een nuttig naslagwerk voor artsen. Borstkanker heeft niet alleen een grote invloed op de gezondheidszorg en de economie, maar ook op het leven van de getroffen vrouwen en de mensen om hen heen. ADC’s hebben het potentieel om hun overlevingsuitkomsten te verbeteren en zijn dus van onschatbare waarde als een mogelijke therapeutische behandeling. Voldoende kennis over dit onderwerp is bijgevolg essentieel voor elke arts. Het is echter belangrijk op te merken dat deze medicijnen nog steeds relatief duur zijn. De patiëntengroep identificeren die het meeste baat zal hebben bij deze nieuwe medicijnen is bijgevolg cruciaal om overmatige kosten voor de samenleving te voorkomen. Op dit moment zijn de hoge kosten niet helemaal in verhouding tot de resultaten van een behandeling met ADC’s bij patiënten met gemetastaseerde TNBC, maar dat is zeker iets dat in de toekomst geoptimaliseerd kan en moet worden.