De totale elleboogprothese dient als vervanging van het natuurlijke ellebooggewricht in patiënten met pijn en/of verminderde functionaliteit van het gewricht. Deze procedure wordt vooral uitgevoerd in patiënten met reumatoïde artritis, osteoartritis en post-traumatische sequellen. De totale elleboogprotheses kunnen worden opgedeeld in vier categorieën, namelijk de gelinkte, half-gelinkte, ongelinkte en converteerbare protheses. Deze verschillende ontwerpen hebben telkens hun eigen specifieke voor- en nadelen. Hoewel deze implantaten over de jaren heen al ver geëvolueerd zijn, blijft een aanzienlijk percentage falen. Falen van een prothese kan omwille van verschillende mechanismen, de meest frequente is loslating van het implantaat. Andere veelvoorkomende complicaties van deze procedure zijn aantasting van de ulnaire zenuw, infecties, botbreuken rondom het implantaat en ontkoppeling van implantaatdelen. Waarom protheses loskomen en verwijdering/vernieuwing vereisen, is nog steeds vaak onduidelijk. In deze literatuurstudie werd op zoek gegaan naar de redenen voor het falen van implantaten in studies die de patiëntenuitkomsten evalueerden. Er werd allereerst een overzicht gemaakt van alle types totale elleboogprotheses die ooit ontworpen zijn, vervolgens werd voor elk type afzonderlijk op zoek gegaan naar artikels over de uitkomsten van follow-up studies. De gerapporteerde complicaties en redenen voor implantaatfalen werden per type beschreven, op deze manier werd een overzicht verkregen van de sterktes en zwaktes van de verschillende ontwerpen. Deze uitgebreide literatuurstudie geeft inzicht in de onderliggende mechanismen van falen en de zwaktes van totale elleboogprotheses, wat noodzakelijk is voor de verdere ontwikkeling van deze implantaten. Onderzoek naar de oorzaken van het falen laat verbetering van de ontwerpen toe, wat resulteert in langere implantaatoverleving en betere patiëntenuitkomsten.