Primaire hyperparathyreoïdie is een relatief frequente endocrinologische aandoening die in toenemende mate gediagnosticeerd wordt. Deze aandoening wordt gekenmerkt door een verhoogde productie van parathyroid hormoon. Parathyroid hormoon speelt een rol bij het constant houden van de calciumwaarde in het bloed. Als de calciumwaarde stijgt zal compensatoir de secretie parathyroid hormoon onderdrukt worden waardoor de calciumwaarde terug kan dalen en normaliseren. Omgekeerd is dit ook het geval bij een daling van de calcium waarde. Bij primaire hyperparathyreoïdie is er een autonome en verhoogde productie van het parathyroid hormoon waardoor er eveneens een verhoogde calcium waarde zal zijn. Primair wil zeggen dat de oorzaak vanuit de bijschildklier zelf komt. Meestal geeft primaire hyperparathyreoïdie weinig klachten tenzij de aandoening langdurig onbehandeld blijft en het parathyroid hormoon en calciumspiegel langdurig blijft stijgen. Mogelijke klachten kunnen zowel lichamelijk als fysiek zijn, zoals vermoeidheid, niersteenaanvallen, verwardheid, concentratieproblemen, enz. Eveneens kan er ook botontkalking ontstaan, nierstenen en een hoge bloeddruk. De aandoening komt vooral voor bij postmenopauzale vrouwen, vrouwen tussen 50 en 60 jaar. Eveneens neemt de incidentie ook bij mannen toe met de leeftijd. Een minderheid van de patiënten is jonger dan 40 jaar op het moment van diagnose. Momenteel is het onduidelijk of de ziekte bij deze jongere patiënten een ander verloop kent dan bij patiënten > 40 jaar, bijvoorbeeld wat betreft ernst van de hypercalciëmie of risico op recidief. Het doel van dit retrospectief onderzoek is dan ook de patiënten- en ziektekarakteristieken van patiënten met primaire hyperparathyreoïdie bij patiënten < 40 jaar te beschrijven en te vergelijken met patiënten > 40 jaar. Dit gebeurt op basis van gegevens die terug te vinden zijn in patiëntendossiers van patiënten die opgevolgd worden in het UZ Gent. Alle patiënten met deze aandoening komen in aanmerking om in de studie opgenomen te worden. Het al dan niet optreden van een verschil in ziektekenmerken tussen beide groepen is het primaire eindpunt van de studie.