De gezondheidszorg heeft de maatschappelijke tendens van technologische ontwikkelingen niet gemist. Talloze innovatieve hulpmiddelen, ondersteunend of bevorderend voor de gezondheid, worden op de markt gebracht. Spijtig genoeg wordt vastgesteld dat deze door de eindgebruiker, met name de patiënt, niet altijd gebruikt worden. Over deze lage gebruikersintentie bestaan reeds verschillende theorieën. Het recentste model is het UTAUT 2 model ontworpen door Venkatesh. Dit model bestaat uit determinanten die aan de basis liggen bij de acceptatie van technologie. Oorspronkelijk is dit model niet ontstaan in de gezondheidszorg. Daarom is er nood aan onderzoek dat bewijst dat deze determinanten ook van toepassing kunnen zijn in de acceptatie van technologie bij de patiënt. In deze masterproef werd onderzoek gedaan naar de acceptatie van zelfmanagement applicaties bij diabetespatiënten. Aan de hand van interviews met diabetespatiënten en zorgverleners werd gekeken of de determinanten van het UTAUT 2 model relevant waren. Er werd eveneens ruimte vrijgehouden om bijkomende zaken te achterhalen die een rol kunnen spelen in de acceptatie van technologie bij de patiënt. Omdat uit eerder onderzoek bleek dat zorgverleners een belangrijke rol kunnen spelen in de acceptatie van technologie, werden ook zij bevraagd in deze masterproef. Als resultaat werden alle determinanten van het UTAUT 2 model als relevant beschouwd. Er werden ook bijkomende determinanten gevonden zoals: privacy, veiligheid en kennis. De sterkte van de aanwezigheid van deze determinanten zal steeds worden beïnvloed door persoonsgebonden kenmerken en de gebruikte technologie. Aan de hand van deze determinanten kan een vragenlijst tot stand komen die de acceptatie van technologie in de gezondheidszorg meet. Op deze manier kunnen we de innovatieve hulpmiddelen beter afstemmen op de eindgebruiker.